IKEA-tafel is weer onder de mensen

We hadden hem ooit gekocht bij IKEA in Zwitserland: een rechthoekige, grenen salontafel. Jaren heeft hij als zodanig dienst gedaan, totdat we vonden dat kleine tafeltjes praktischer waren.





De eerste laag greywash





De tafel verhuisde naar zolder en bleef daar ongeveer 25 jaar staan, achter een kast. Tot onze oudste dochter onlangs een appartement kreeg en op zoek was naar een tafel. Was die zoldertafel misschien iets? Het formaat was prima, maar ja, grenen...

Aangezien zij en haar vriend gordijnen en een eettafel hadden in een soort grijsbruin, besloot ik te experimenteren met de greywash van Action. Ik heb er twee lagen opgesmeerd. Het grenen schemert er nog

licht door, maar dat is ook de bedoeling van een wash.

 

Daarna zette ik de tafel eerst in de blanke en daarna

in de donkere wax van Annie Sloan. Hierdoor ging de

kleur meer leven.

De facelift werd enthousiast ontvangen, dus de tafel

mocht van zolder. Nu staat hij weliswaar nog steeds

twee hoog, alleen niet achter.

 

 

 

Een ragebol wol

Jaren geleden ontdekte ik amigurumi haken. Ami-wat? Ja, zo heten deze kleine gehaakte poppetjes, of eigenlijk alles wat in miniatuur gehaakt wordt. Op internet vind je er duizenden foto's van en ook veel patronen. Ik maakte toen vaak cadeautjes voor baby'tjes die in onze omgeving geboren werden. Heel wat nijlpaarden, poezen, hondjes en muizen vonden hun weg naar wiegjes en commodes.

Kleine poppetjes breien is ook heel leuk; ook daar bestaat zo'n mooie Japanse naam voor: hansigurumi. Hartveroverend vind ik deze kwajochies, die met hun handen in de zakken de zaak eerst eens aankijken. Hoe leuk ze worden, staat of valt met de warrigheid van hun haar. Ze horen

een flinke ragebol te hebben.
 

 

Wil je het zelf proberen? Helaas ben ik het patroon van de jongetjes met de tuinbroek kwijt, maar als je googelt op comfort dolls vind je wel patronen van jongetjes met petjes, een trui en een broekje. Ik vermoed dat als je een 'harige' wol gebruikt voor het petje, hetzelfde effect ontstaat als bij de haardos van de broertjes.

De poppetjes worden trouwens troostpoppetjes genoemd, omdat ze gegeven worden aan getraumatiseerde kinderen in oorlogsgebieden.

Deze roodharige broertjes zijn al lang het huis uit, maar gelukkig heb ik de familiefoto's nog.

Reizend meubilair

Gisteren schreef ik over blauwe druifjes. En voor wie er tegen kan: vandaag nog meer blauw. Twee jaar geleden sleepten we ruim 750 kilometer met een tweepersoons bed (inclusief matras en onderbed), een tweedeurs spiegelkast en een nachtkastje. Van de Bourgogne tot huis hobbelden de zwaar bejaarde meubelstukken gezellig op het autodak en op onze kar heen en weer.

 

 

Bij een benzinestation werden we aangesproken door iemand die achter ons op de snelweg zat; het dekzijl wapperde gevaarlijk omdat het onderweg door de wind scheuren had opgelopen.

Bij thuiskomst sneuvelde ook nog eens de marmeren bovenplaat van het nachtkastje bij het naar boven sjouwen.



De schuur en een bovenkamertje werden volgestouwd. Het meubilair was een verjaardagscadeau voor onze jongste dochter die naar een ruime kamer verhuisde. Alles moest in de blauwe krijtverf en kreeg bashful blue van Wood & Wall (Gamma) in de eiken poriën. Babyblauw dat mooi afstak bij het donkere grijblauw op de aangrenzende wand.

Een half jaartje zal de set op zijn bestemming gestaan hebben. Tot dochter naar een kleinere kamer verhuisde. Zelfs op het blote oog pasten daar de robuuste meubels niet in en verhuisden daarom terug naar het ouderlijk huis.

Inmiddels ben ik aan ze gehecht, in het besef dat het tijdelijke logees zijn. Ongetwijfeld komt er ooit een verhuizing naar meer vierkante meters. En dan gaan de Fransen weer en route.

De marmeren bovenplaat van het nachtkastje
bleek los te liggen en viel van de trap.
Als vervanging lijmden we er een
overgebleven badkamertegel in

 

 

 

 

Out of the blue

 

De temperatuur kreeg ineens twee cijfers en dan krijg je al weer een beetje lentekriebels. Helemaal omdat de bloemenwinkels vol staan met bollen. Zelf houd ik erg van blauwe druifjes. Ze zijn zo vrolijk en zo prachtig blauw! Toen ik bij de bloemist een pot blauwe druifjes in een bak met spijkerstof zag staan, dacht ik: dat kun je ook zelf maken.

 

 

En op good-old-Pinterest vond ik deze tutorial. Zelfs wie geen naaimachine heeft, kan het: een bloempotje naaien van spijkerstof. Benodigdheden: oude spijkerbroek, naaigaren, een potje bolletjes en een stukje plastic om te zorgen dat de aarde niet doorlekt. Zelf heb ik eerst de jeansstof om een leeg plastic bloempotje gespannen, waar je gewoon het kleine potje in kunt zetten.

Straks bloeien die hemelsblauwe bolletjes out of the blue.

 

 

Een eendenkooi vol servies

Hoe sneller en vluchtiger de tijd is, hoe groter de hang naar plekken en tijden waar het leven nog langzaam is/was. Daarom houden zoveel mensen van country style, of ook wel farm style. In goed Nederlands: een landelijk interieur. Kipjes, eenden, varkens en koeien; ze zijn zo leuk op afbeeldingen, vooral in de keuken.

Groot was dan ook mijn verrassing toen ik van de week bij een tweedehandswinkel onderstaand doosje vol landelijk servies zag staan. 

 

 

Het was het Brookshire-servies van Johnson Brothers, met eenden en fazanten. Vijf euro stond erop. Per bord? Nee, voor de hele doos. Tsja, toen hing-ie gauw in een tas aan mijn stuur.

In de doos lagen vier gloednieuwe schotels, ontbijtbordjes, diepe borden, dinerborden en kommetjes. (Hoeveel eenden zijn dat samen?)

 

Te leuk, dacht ik eerst, om dit servies straks in mijn bordenrek te zetten, als dat klaar is! Nu vind ik: deze eenden horen niet in een kooi maar gewoon op tafel: ik wil er dagelijks van eten.

 

Hangers om niks aan te hangen

Ik kan er niets aan doen, maar zelfs de kleerhangers die ik voor deze knutsel gebruikte, waren gratis. We waren van de zomer een dagje naar Scheveningen en bij een kledingwinkel stond een bak buiten met een berg houten hangers voor de pak.

 Gisteren besloot ik er drie verschillende brocante hangers van te maken: eentje met een tekst (met een permanente marker), eentje met de vogelplaatjes uit de Flow (die ik eerder gebruikte voor een houtbak) en eentje met andere mooie plaatjes die ik ooit uitknipte.
Verder heb je dan restjes krijtverf nodig en decoupagevernis om de plaatjes op te plakken. 

Al snel hingen er overal kleerhangers te drogen: aan de lamp, aan een stuk drijfhout en aan een keukenkastje. Want het bespaart tijd als je gelijk de voor- en achterkant schildert. Als je je hangers intensief wilt gebruiken, kun je ze waxen om de krijtverf te fixeren. Daarna heb ik ze nog wat doorgeschuurd en ze deels met koffiedik ingesmeerd.



Nu alleen nog bedenken wat ik eraan ga hangen. Eigenlijk zonde; dan zie je de voorstelling niet meer! Kettingen misschien?

 

 

 

 

Deze vind ik de mooiste:

 

Vijftig tinten wit

Breiers en hakers kennen vast de site garnstudio. Er staan duizenden gratis patronen op. Ze hebben ook een categorie huisdecoratie en daarin vond ik naaststaand gehaakt vloerkleed.
Ik had een enorme hoeveelheid (gebroken) witte en crème katoen, in allerlei diktes. Om die op te maken heb ik met haaknaald 12 gehaakt (net als in het patroon) in telkens een andere combinatie van draden. Afhankelijk van de dikte soms drie, soms zes en van alles ertussenin. Dat betekende dat ook de kleuren door elkaar liepen. Ik had net niet genoeg om de buitenste schulp te haken.

Het is trouwens wel een zomerkleedje. In het voor- en naseizoen is het zo vochtig in ons huisje dat het kleed nat wordt. Het werkt net zo goed als de vochtvreters van Action...

 

Gordijn-initiatie

Ik ga gordijnen naaien voor mijn dochter en dat doet mij denken aan mijn eerste klus voor ons Franse huisje. Dat was het naaien van gordijnen voor de slaapkamer. Ik had het nog nooit gedaan en het kostte me dan ook wat zoekwerk op internet om te kijken hoe dat moest.  

Ik had lange gordijnen nodig, want wilde ze tot de grond. Om de kosten te drukken besloot ik eerst eens bij de Kringloop te speuren. En na enige tijd vond ik twee heel lange aan elkaar genaaide stroken gordijn van een lichtgele stof met een nepzijdenglansje en kleine Franse lelies erop. Heerlijk brocante!

 

 

Op de bovenkant zat kapotgetrokken plooiband, dus dat knipte ik eraf. Ik vond een duidelijke uitleg voor het naaien van enkelvoudige plooien en hoe je je stof daarvoor kunt berekenen. Wat een gedoe om die lange lappen te meten en te verwerken.
Daarna moesten de haken in ringen gestoken, want er hing een gordijnstok en die past ook echt bij zo'n huisje. Uiteindelijk was ik voor nog geen 40 euro klaar. En trots op mijn eerste gordijnproject!

 

Bijvangst

Balen: twee maanden geleden brak het glas van een fotolijst die ik bij de Kringloop gevonden had en waar een mooi stukje bloemenzijde achter zat.

 

 

Dus als ik in tweedehandswinkels een goedkope poster zag hangen in een frame met ongeveer hetzelfde formaat, haalde ik mijn centimeter tevoorschijn. Maar niets paste. Toch wilde ik graag precies die maat, omdat ik de rode passe-partout zo mooi vind.

Echtgenoot wilde wel eens proberen of hij glas kon snijden. Ik kocht een lijst die ruimer was dan ik nodig had. Er zat een poster in van de Nachtwacht, maar dan met Donald Duckfiguren. Het grappige was dat bij het losmaken achter deze poster een prachtige poster van de Nederlandsche Spoorwegen schuilging, nog hagelwit.

 

Omdat hij in offset was gedrukt, dacht ik dat hij niet zo oud zou zijn, maar toen ik ging googelen, bleek hij uit de oorlog. Hij was gedrukt in 1942-1943.

 

 

 

 

 

 

Tsja, toen had ik natuurlijk weer een stuk glas nodig om deze oude poster opnieuw in te lijsten. Wijs geworden kocht ik deze keer gelijk een lijst erbij, al is het geen beauty. En nu ook op naar de glashandel. Want net toen het glassnijden voor de zijden rozen gelukt leek, schoot er een barst dwars naar boven... 

 

 

 

Bourgondisch bordenrek

Wat ontzettend leuk dat mijn blog steeds vaker gevonden en gelezen wordt. Voel je ook vrij om te reageren, want het wordt nog leuker als we onderling interieurtips uitwisselen of naar elkaars diy-projectjes verwijzen. Ik ben benieuwd waar jij mee bezig bent!

Intussen laat ik je graag zien wat mijn laatste aankoop is bij de Kringloop: een eiken bordenrek.

 

 

 

Het heeft drie plankjes (met ribbels, om de borden in te verankeren) en ik viel vooral voor het houtsnijwerk, zoals de eikenblaadjes. Ik denk dat ik het ga hangen boven onderstaand kastje, dat in ons huisje in de Bourgogne staat. En dan bijvoorbeeld - droomdroom - van die rode Engelse Myott Royal Mail borden erin.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zo'n kastje heet een confiturier, waar vroeger de zelf gekookte potten jam in bewaard werden. Het hoorde bij de overgenomen boedel en was diep donkerbruin. Ik heb het in een eigen kleurmengsel van krijtverf geschilderd, dat Bourgondisch rood heet! Dan is het wel mooi om het rek dezelfde kleur te geven. Alleen, die verfpot staat ruim 750 kilometer verderop in een schuur en is inmiddels misschien bevroren...

 

UPDATE: het pakte uiteindelijk leuk uit. En zo staat het hoekje er anno 2022 bij:

Warme voeten

Op de slaapkamer hebben we een parketvloer en dat is best koud aan je voeten. Een bedmatje leek me daarom comfortabel en ik had ergens gelezen dat je er leuk zelf één kon maken van een rol antislip.

 

Ik kocht een zwarte rol bij de Action van 44 cm breed. Daar gingen twee matjes uit; de ene 57 cm en de ander iets korter. Gelijk een goede reden om weer eens in de kisten op zolder naar wolresten te zoeken, want de matjes waren natuurlijk erg saai zo. Ik wilde ze vlechten met dikke wol in rood en zwart en bedacht twee verschillende patronen. Denk eraan dat je aan de zijkanten genoeg wol overhoudt om nog franje te kunnen knopen.

 

 

Sindsdien landt elke eerste stap uit bed zacht en warm en het kleurtje staat leuk bij de rode accenten in de kamer.

Wasmand zonder deksel

Het woord wasmand neem ik graag letterlijk en ik wilde dan ook een echte, rieten mand voor de was. De Spullenhulp heeft regelmatig grote manden (waar was in kan voor een weeshuis), maar vaak ontbreekt het deksel. En om in weestermen te blijven, een wasmand zonder deksel is als een ... in ieder geval onfris.

 

 

Dus ik mat de diameter van een mand die ik mooi vond en ging in hetzelfde rondje in de winkel op zoek naar iets wat tot deksel kon dienen. Ik vond een rieten placemat met een folkloristisch patroon. Hij dekte de mand mooi af.

 

 

Hetzelfde trucje deden we kort daarna bij een totaal ander soort wasmand voor mijn jongste dochter. We vonden een draadmand van metaal, met een linnen binnenzak. Maar wederom:geen deksel. Omdat zij veel blauw heeft in haar kamer, werd een blauwrieten placemat een prima afdekker.

 

En daar staat dan regelmatig zelfs een kop thee op. Die kleren moeten toch nog gewassen...